|
Ne istiyorum biliyor musun? Mevsimlerden sonbahar olsun. Bir abim olsun sevdiğim, beni seven, kollayan. Henüz 15 yaşında olayım. Bi haltlar yemiş olayım o yaşın aptallığından. Büyük olmayayım yani hep olduğum gibi. Büyüklük de bende kalmasın. Saçmalayayım istediğim gibi. Neyse işte. Yağmur yağıyor olsun. Böyle gök gürültülü filan. Uyumaya çalışayım o gece. Daha doğrusu uyuyacağım diye kandırayım kendimi. Düşünüp kendimi suçlarken ağabeycim girsin odama. Desin ki boş ver. Rahatlatsın böyle. Gözlerim dolsun. Sonra yanıma otursun. Uykum yok desin. Sabaha kadar konuşalım öyle. Ertesi güne aldırmayalım.
Johann Pachelbel’in Cannon in D Major isimli eseri, klasik müziği gıy gıy olarak tarif edenlerin bile içini ısıtacak cinsten bence. Bana da bu mor satırları hissettirdi dinlerken. Ama çok neşelendirebilir de. Hayatın fon müziği gibi bişi. Zaten birçok farklı enstrümanla icra edilmiş birçok farklı versiyonu bulunuyor. Hepsinde de ayrı bir duygu veriyor. Nasıl bestelemişse adam. Müzik işte. Söze gerek kalmadan bir şeyler anlatabilmek. Sadece notalarla.17. yüzyılda Almanya'da yarat, Seymen Ağa'nın cep telefonu melodisi olarak duyalım Asmalı Konak diye bir dizide, 20. yy Türkiyesi'nde.
2 yorum:
bak özendiriyorsun böyle şeylere beni, abim falan da yok benim... zaten pms hatunlar gibi sabah sabah hüngürdedim "dönülmez akşamın ufkundayım"ı duyunca radyoda... şimdi de bunu duyunca pek iyi gelmedi...
Benim de yok ki. Ne abim ne ablam. Bazen çok ihtiyaç duyuyorum. Hüngürdemek iyidir be.
Yorum Gönder